Hoe onzichtbaar het ook scheen
Het ging de hele wereld overheen
Was het een onbekend ziektevenijn
Dan wel de angst voor dood en pijn
Verwoestend, splijtend als een zwam
De mens maakte er een drama van
Emoties aanwezig overwoekerend
Als in woestijn, alleen, zo klein
Waar zou de Ene in dit alles zijn?
Staat U er boven, onder, middenin?
Waar wij niet begrijpen
Zal U de hand reiken
In leven en in dood
De allergrootste nood
Wij kijken naar omhoog
Verlangend naar de regenboog
Wij roepen, schreeuwen uit
Waar wij niet weten
Vergeef ons alle ongeloof
En waar wij waren doof
Voor elkander
En U, de Ander
Redt ons uit onze stulp
Kom ons te hulp
Wij willen echt het goede doen
Elkaar de hand reiken
De Omega tegemoet
O redt dan, neem ons allen mee
Naar d’ oneindige hemelse wereldzee
Tot die tijd wij blijven hopen
Moedig de mouwen opstropen
Naar liefde streven
In vertrouwen te leven
