Alleen in de stilte
Het is stil in het klooster. Naast een oude man met een lange witte baard (echt waar), ben ik de enige gast. Dus ik verblijf onder deze pannen met zeven heren. En het is stil, heel stil. Er wordt geen woord gewisseld. Waarom doe ik dit ook al weer, vraag ik me af.
Rust en bezinning
Deze keer zag ik op tegen het alleen zijn. Omdat mijn hoofd vol was met van alles. Er is het afgelopen jaar heel veel gebeurd in mijn leven, met name nam ik afscheid van vertrouwde plekken en van vertrouwde, lieve mensen.
Hoe langer ik nu in de stilte ben, des te meer realiseer ik me hoezeer ik juist nu behoefte heb aan rust en stilte. Ik kan weer eens goed tot mezelf komen; alleen maar voor mezelf zorgen en mijn gedachten tot rust brengen. De meditaties van de broeders helpen me bij het zoeken van de rust. Ik geniet van hun zingen, de woorden uit de bijbel en de stilte en rustige sfeer in de kapel.
Nieuwe inspiratie en energie
Ik was het bijna vergeten. Dat in de stilte, vooral tijdens het wandelen, nieuwe ideeën opkomen. Ideeën over hoe ik verder kan met Vanuit de stilte bijvoorbeeld. En ik kom tot de conclusie dat het de moeite nog steeds waard is om door te gaan met mijn activiteiten. Ik krijg opnieuw een bevestiging én vernieuwde energie om door te gaan.
Loslaten
Het lukt beetje bij beetje om mijn gedachten, die alle kanten opgaan, tot rust te brengen. Vooral tijdens het wandelen in het prachtige landschap. Ook in de kapel komen veel gedachten voorbij. Ik laat ze er even zijn en concentreer me dan weer met het woord maranata op mijn ademhaling. In de stilte komen pijnlijke emoties aan het licht. Doordat ze er mogen zijn en ik er aandacht aan geef, kan ik ze loslaten. Er komen andere, vredige emoties voor in de plaats.
Blijdschap en dankbaarheid
Pijnlijke gevoelens veranderen in gevoelens van mildheid. Mildheid naar de ander, mildheid naar mezelf. Ik realiseer me hoe goed ik het heb en tel mijn zegeningen. Ze zijn niet te tellen. Het maakt nederig en dankbaar. Een basale vreugde, zoals van een kind, zorgt ervoor dat ik weer blij word van “gewone” dingen als een lekkere maaltijd, vogelgeluiden en de mooie herfstkleuren. Als ik later door het bos loop naar de duinen, het unieke landschap hier, ervaar ik een vrede in mezelf, die ik niet goed kan omschrijven.
Ontspanning en relativeren
Na een paar dagen ontdek ik dat ik beter in mijn vel kom te zitten. Er komt rust in mijn lijf en gedachten. Mijn problemen zijn niets vergeleken bij de wereldproblemen. Ik voel me steviger en zekerder en heb zin in alles wat er komt. Ik maak zo weinig mogelijk plannen en doe waar ik op het moment zin heb. En alles wat ik doe is even zinvol. Iedere stap telt. Iedere ademhaling hoort erbij. Ik ben wie ik ben en ik ben oké.
Je komt tot de kern
Waar gaat het nu echt om in het leven? Deze vraag komt in de stilte én tijdens de gesprekken bij Vanuit de stilte regelmatig aan de orde. Helaas zijn we vaak de verbinding met familie en met God kwijt geraakt. Waardoor ieder op zichzelf is aangewezen om het leven zin te geven. Een onmogelijke opdracht haast. Want de mens is gemaakt om in verbinding te komen met zichzelf, met anderen en met God. Is dat dan meteen het doel van een mensenleven? Ik denk het.
De stilte leert het me weer. In de stilte zijn we allemaal gelijk en spelen status en prestaties geen enkele rol.
Verbinding en liefde
Ieder mens is dus gemaakt om verbinding te ervaren. Verbinding zorgt ervoor dat de liefde kan gaan stromen. De oneindige bron van liefde wordt aangeboord als we in de stilte ontdekken dat deze er gewoon is. Na het loslaten van moeilijke emoties als boosheid en jaloezie kun je makkelijker vergeven en kijk je met andere ogen naar de ander. En naar de wereld als geheel.
Wil jij (opnieuw) kennis maken met stilte en ontdekken wat er in je leeft? Nieuwe verbinding en liefde ervaren? Ik loop graag een stukje met je mee.
Onthaast, ontdek en herstel!
Stuur een berichtje naar conny@vanuitdestilte.nl
